MANNA 900: Perspectieven door tijd en ervaring
Toen ik enkele maanden geleden terugdacht aan mijn 72e verjaardag was dat de aanleiding om de tijd te nemen voor wat bezinning over de periode waarin de aarde 72 rondjes rondom de zon heeft gedraaid. Tweeënzeventig jaar geleden wist ik niet vanaf welke kant ik door een camera moest kijken of hoe ik een gitaar moest vasthouden, hoe ik moest fietsen of zelfs maar hoe ik mezelf moest voeden. Toen ik geboren werd, kon ik niet eens lopen of praten. Al die vaardigheden heb ik me in de loop der jaren met veel moeite eigen kunnen maken.
Dat is een proces dat nooit stopt. Ik kon 72 jaar geleden nog geen lepel vasthouden, maar nu nog leer ik steeds meer over voeding, ontdek ik nieuwe voedingsmiddelen en het gebruik daarvan in de keuken. Ik moest eerst leren fietsen tot aan het einde van de stoep voordat ik zelfs maar na kon denken over het maken van een rit van 550 mijl. Het hele leven bestaat uit leren en groeien.
Er is veel geschreven over de veranderingen die in de afgelopen zeven decennia in onze wereld hebben plaatsgevonden. De technologie heeft vrijwel alles veranderd wat we kunnen aanraken. In plaats van stil te staan bij deze veranderingen, heb ik echter nagedacht over een aantal belangrijke dingen die niet zijn veranderd. Hier zijn enkele van mijn conclusies:
Oprechtheid telt nog steeds. Eerlijk en fatsoenlijk in de omgang vormen al duizenden jaren het fundament van onze samenleving, al sinds de mensheid met elkaar omgaat. Zoals Spreuken 10:9 ons leert: “Wie in oprechtheid zijn weg gaat, gaat een veilige weg, maar wie kromme wegen gaat, zal opgemerkt worden”.
We zijn sociale wezens. We zijn voor elkaar gemaakt. Pogingen om ons te isoleren of muren te bouwen eindigen altijd in een ramp. Dit geldt voor individuen, organisaties en naties. We hebben allemaal verschillende ervaringen, vaardigheden en persoonlijkheden. We moeten allemaal samenwerken, onze eigen gaven inbrengen, om in een bloeiende samenleving en een fatsoenlijke wereld te kunnen leven. “Twee zijn beter dan één, want samen krijgen zij een goede beloning voor hun zwoegen. Want als zij vallen, helpt de één zijn metgezel overeind. Maar wee die ene die valt, terwijl er geen tweede is om hem overeind te helpen. Ook als er twee bij elkaar liggen, hebben zij warmte, maar hoe moet één alleen warm worden. En als iemand de één overweldigt, zullen twee tegen hem standhouden. Een drievoudig snoer wordt niet snel gebroken” (Prediker 4:9-12).
We zijn sociale wezens. We zijn voor elkaar gemaakt. Pogingen om ons te isoleren of muren te bouwen eindigen altijd in een ramp.
We kunnen niet alles zijn wat we willen zijn, maar we kunnen wel meer dan we denken dat we kunnen. Twintig jaar geleden bracht ik enige tijd door in het gezelschap van de beroemde muziekleraar Jeff Newman. Hij zei iets wat ik nooit ben vergeten: “Talent is het woord dat wordt gebruikt door mensen die niet willen werken om degenen te beschrijven die dat wél willen.” De Schrift zegt het zo: “Bij alle zwoegen is overschot, praatjes leiden slechts tot gebrek” (Spreuken 14:23).
Wie we zijn wordt bepaald door: wie onze vrienden zijn, de boeken die we lezen, de muziek die we beluisteren en de tv-programma’s die we bekijken. Niet waar we geboren zijn, of zelfs niet onze aangeboren eigenschappen. Het gaat erom hoe we onze geest vormgeven. “Verder, broeders, al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardigs is, bedenk dat.” (Filippenzen 4:8).
We kunnen een goede marathon lopen, zelfs als we achteraan in het peloton beginnen. De kleur van onze huid, de kwaliteit van onze scholen en het karakter van onze ouders kunnen wel bepalen hoe we aan de race van het leven beginnen, maar als die race lang genoeg duurt en omringt met de juiste begeleiding, doen die dingen er voor het eindresultaat uiteindelijk niet veel toe. Autoracen laat ons zien dat de polepositie niet altijd de beste plek is om te beginnen. “De plannen van wie vlijtig is, leiden alleen tot overschot, maar al wie zich overhaast, komt slechts tot gebrek” (Spreuken 21:5).
God wil dat we zoveel mogelijk van Zijn mooie wereld zien. Ik heb geleerd dat reizen en andere culturen ervaren het enige is dat kleinburgerlijk denken, onverdraagzaamheid, onwetendheid en vooroordelen, kan stoppen. De wereld zien door de ogen van anderen maakt een enorm verschil. De Bijbel geeft deze uitstekende raad: “Doe niets uit eigenbelang of eigendunk, maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf. Laat eenieder niet alleen oog hebben voor wat van hemzelf is, maar laat eenieder ook oog hebben voor wat van anderen is”. (Filippenzen 2:3-4).
Gespreksvragen
Hoe oud we ook zijn, het leven kan ons belangrijke, zelfs universele waarheden leren. Wat zijn enkele van de blijvende lessen die je al hebt geleerd in het leven?
Wat zijn de vaardigheden die je al vroeg in het leven moest leren – zoals de eenvoudige dingen van lopen, eten en fietsen die Jim Mathis aanhaalt – die je in staat hebben gesteld om dingen te doen die je later in het leven wilde doen?
Waarom denk je, ondanks de vele technologische en sociale veranderingen die we om ons heen zien en ervaren, dat sommige dingen nooit lijken te veranderen?
Denk je dat sommige aspecten van het “mens zijn” stereotiep of onveranderlijk zijn? Verklaar je nader.
In dit stuk neemt Jim Mathis enkele Bijbelpassages op die zijn waarnemingen bevestigen? Kun je enige Schriftpassages bedenken die in de loop van jouw leven voor jou van bijzonder belang zijn geworden of geweest?
In de onderstaande Bijbelteksten kun je meer lezen over dit onderwerp.
Spreuken 11:3, 13:6; Prediker 9:10; Efeziërs 4:29; Hebreeën 10:24-25, 13:8
Verzonden door CCA Nederland op zaterdag 20 maart 2021.