MANNA 947 Vertelt iedereen weleens een leugentje op het werk?
Wanneer je met je werk weer “terug naar normaal” zult zijn – als dat al gebeurt – is onmogelijk te voorspellen. Toen de coronamaatregelen werden ingevoerd, gingen veel mensen noodgedwongen vanuit huis aan het werk. Als ze werk hadden, in ieder geval. Voor sommigen was thuiswerken een aantrekkelijk alternatief: ze konden zo meer tijd met hun gezin doorbrengen.
Maar een van de nadelen van dit “nieuwe normaal” is een vermindering van direct en persoonlijk contact. Technologische innovaties als Zoom, Skype, FaceTime enzovoort zijn ontzettend nuttig gebleken, maar sommige dingen zijn onvervangbaar: spontane face-to-face- en oog-in-oog-gesprekjes – even bij een collega langslopen om je aantekeningen over een project te vergelijken, of gewoon voor een gezellig praatje.
Soms houdt dat niet meer in dan dat je iemand tegenkomt en zegt: “Hoi! Hoe gaat het?” Daarbij wissel je een glimlach uit en gaat ieder weer verder met zijn bezigheden. Dat is een sympathieke gewoonte, maar te vaak blijft het in het oppervlakkige hangen en is het niet bedoeld om werkelijk om informatie te vragen. Misschien is het daarom dat de overleden schrijfster en activiste Maya Angelou ooit schreef: “Als mensen vragen hoe het met je gaat, heb dan eens het lef om echt antwoord te geven.”
Denk daar eens over na. Als mensen zeggen: “Hallo, hoe gaat het?” Hoe vaak neem je dan de moeite om antwoord te geven en eerlijk te vertellen hoe het met je gaat? Of andersom: hoe zou je reageren als iemand begon te vertellen over zijn moeilijkheden, pijn of frustraties?
Je zou kunnen zeggen: “Ik ben alleen maar beleefd. Ik groet iemand, maar eigenlijk wil ik helemaal niet weten hoe het met diegene gaat.” Daar heb ik mijzelf ook schuldig aan gemaakt. Ik weet nog goed dat ik op een conferentie was, waar ik een vriend tegenkwam die ik lang niet had gezien. Ik zei: “Hoi, (Pete)! Hoe gaat het?”, maar was met stomheid geslagen toen “Pete” aan een antwoord op mijn vraag begon. Het is ook wel gebeurd dat iemand hetzelfde aan mij vroeg, maar dat ik aan zijn lichaamstaal zag dat hij niet echt wilde weten hoe het met me ging.
Hierover gaat een liedje dat ik vaak heb gehoord, waarin de zanger constateert: “De waarheid is dat de waarheid zelden verteld wordt.” Je plakt een glimlach op je gezicht, om je verdriet, angst of pijn te maskeren. Je antwoordt: “Prima” – al is dat helemaal niet waar. Oké, je hebt niet altijd de tijd om naar de problemen van de ander te luisteren of die van jezelf te delen, maar zou je niet een beetje meer kunnen doen om de menselijke kant van je werk te laten zien – buiten deadlines, targets en winstbelang om?
In de Bijbel is dit een terugkerend thema, wat het belang onderstreept van medemenselijkheid, in de dagelijkse strijd die het gewone leven soms is. 2 Korinthe 1:3-4 zegt bijvoorbeeld: “Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de barmhartigheden en de God van alle vertroosting, Die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost worden.” Misschien is dat wel een reden waarom we tegenslag krijgen: dan kunnen we meevoelen met een ander die iets soortgelijks meemaakt.
In een ander gedeelte worden we aangespoord: “En laten wij op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken. Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, …” (Hebreeën 10:24-25).
Wanneer – en als – je werk weer normaal wordt, zou je eens wat meer je best kunnen doen om oprecht te reageren als iemand vraagt, of als jij aan iemand anders vraagt: “Hoe gaat het met jou?”
GESPREKSVRAGEN
Hoe hebben de coronabeperkingen jouw dagelijks werk beïnvloed? Heb je het directe, persoonlijke contact met je medewerkers en collega’s gemist? Hoe is dat voor jou geweest?
Als je iemand tegenkomt die vraagt: “Hallo, hoe gaat het?”, wat geef je dan gewoonlijk als antwoord? Zeg jij dat ook terloops tegen anderen, meer als beleefde groet dan als een echte vraag?
Waarom denk je dat het voor veel mensen zo moeilijk is om in gesprek met anderen open en eerlijk te zijn over hoe het echt met hen gaat in hun werk en hun leven, in plaats van luchthartig te antwoorden dat het prima gaat – juist wanneer dat niet zo is?
Welke stappen kun je zetten – of zou je moeten zetten – om attenter en meelevender te zijn voor collega’s op je werk, vooral wanneer we weer directer kunnen communiceren dan via het scherm van een computer of telefoon? Hoe kun je een goede balans bewaren tussen de verantwoordelijkheden die je werk met zich meebrengt en het ondersteunen van anderen op je werk?
De genoemde Bijbelteksten zijn afkomstig uit de Herziene Statenvertaling tenzij anders vermeld.
In de onderstaande Bijbelteksten kun je meer lezen over dit onderwerp.
Mattheüs 5:1-9; 1 Korinthe 15:58; 2 Korinthe 1:5-11; Galaten 6:9-10; Filippenzen 1:3-8
Verzonden door CCA Nederland op zaterdag 8 januari 2022