MANNA 983: Wat is het doel, de winst of de bijdrage aan de voortuitgang?
William “Fritz” Klumpp diende als piloot bij de Amerikaanse marine, waaronder talrijke gevechtsmissies tijdens de oorlog in Vietnam, is voormalig verkeersvlieger, vastgoedmanager en voormalig uitvoerend directeur van CBMC.
Het was een indrukwekkende bijeenkomst. Bijeengekomen waren admiraals, generaals, kapiteins, kolonels, CEO’s van bedrijven, artsen, professoren. Invloedrijke mensen van verschillende rangen en uit verschillende beroepen. Hun successen en mislukkingen waren hen niet aan te zien, want zonder uniform zagen ze er allemaal hetzelfde uit. De bijeenkomst was een reis door het verleden, de 55-jarige reünie van onze klas van de U.S. Naval Academy van 1961, in 2016. Terwijl ik de zaal rondkeek en herinneringen ophaalde aan al die jonge strijders, vervuld met ongelooflijke hoop, dromen en ambities, kon ik alleen maar denken aan: “Waar zijn ze gebleven?”
Al die eens fysiek fitte jonge militaire strijders waren nu gerimpelde oude mensen. Ik kon er een paar herkennen, maar ik moest op de naamplaatjes kijken om de meesten thuis te brengen. Als ik beter keek, kon ik me elk van hen herinneren zoals ze waren op de dag dat we onze pet in de lucht gooiden op de dag van het afstuderen, ons omkleedden in het uniform van de door ons gekozen tak van dienst, en op weg gingen naar de volgende etappe van onze grote reis van het leven.
Op de reünie herbeleefden we alle avonturen en tegenslagen die we in die vier jaar samen hadden beleefd. Er was tijd om kort enkele hoogtepunten van de afgelopen 55 jaar te delen. De volgende morgen kwamen we samen in de prachtige koepelvormige kapel van de Naval Academy. Het is traditie om bijeen te komen voor een herdenkingsdienst om de klasgenoten te eren die sinds de laatste reünie zijn gesneuveld. Dat jaar bevatte de lijst 66 namen. Na het einde van het conflict in Vietnam nam het aantal namen af, maar de laatste tijd is het aantal weer toegenomen, een natuurlijk gevolg van het ouder worden van de mensen.
Zittend in de historische kapel kon ik mij alleen maar afvragen hoeveel van de aanwezigen over vijf jaar nog in het herdenkingsprogramma zouden staan. Gezien de successen van de leden van deze klas, zijn er vast wel enkelen wier namen op monumenten zijn gegraveerd, maar ik kon me niet aan de gedachte onttrekken dat uiteindelijk al onze namen in graniet zullen worden gegraveerd – op één of ander kerkhof.
De dood, die sommigen “Magere Hein” noemen, heeft geen respect voor mensen. Het maakt niet uit hoe machtig, succesvol of rijk we zijn, dat gat van een halve meter in de grond is de grote gelijkmaker. De dood is een zeer democratisch proces – we sterven allemaal. Ons persoonlijk stukje graniet zal onze naam bevatten en twee datums (geboorte en dood), gescheiden door een streepje. Zoals iemand eens zei, als je je leven evalueert, “gaat het allemaal om het streepje” – wat gebeurt er in de jaren daartussen.
De dienst bevatte een lezing uit Prediker, een van mijn favoriete boeken uit de Bijbel. Salomo, die bekend staat als misschien wel de wijste man die ooit heeft geleefd, schreef: “Voor alles is een vastgestelde tijd en er is tijd voor elk voornemen onder de hemel. Er is een tijd om geboren te worden en een tijd om te sterven.” (Prediker 3:1-2). Eerder in het boek had hij een diepzinnige vraag gesteld: “Welk voordeel heeft de mens van al zijn zwoegen waarmee hij zwoegt onder de zon?” (Prediker 1:3). Dat wil zeggen: geen winst.
Zijn conclusie was niet wat we zouden verwachten. Hij zei: “Wat er geweest is, zal er weer zijn. Wat er plaatsvindt, dat zal weer plaatsvinden. Er is niets nieuws onder de zon” (Prediker 1:9). Met andere woorden: geen vooruitgang. Salomo concludeerde ook: “Ik heb alle werkzaamheden gezien die er onder de zon plaatsvinden, en zie, het was alles vluchtig en najagen van wind” (Prediker 1:14). Wat uiteindelijk betekent: Geen Doel.
Als er geen bijdrage aan de vooruitgang, winst of doel is “onder de zon” – op aarde – dan moeten we aannemen dat deze alleen in de Hemel te vinden zijn, dingen die tot in de eeuwigheid zullen duren. Je bent nog steeds je grafschrift aan het schrijven, dus wat zal je “streepje” zeggen over je leven? Zal je streepje iets bevatten van blijvende winst, vooruitgang, of doel?
GESPREKSVRAGEN
Heb je ooit een reünie bijgewoond – of het nu van je eindexamenklas van de middelbare school of de universiteit was, of zelfs een familiereünie? Hoe was dat voor jou? Hoe reageerden de mensen? Waren ze enthousiast om oude vriendschappen te hernieuwen, of probeerden ze meer indruk te maken op anderen met wat ze hadden bereikt?
Er wordt gezegd: “Het gaat allemaal om het streepje,” waarmee de tijdspanne tussen de geboortedatum en de sterfdatum wordt bedoeld. Heb je er wel eens over nagedacht hoe een klein leesteken als een streepje de hele loop van iemands leven kan weergeven? Hoe voelt het om daar bij stil te staan?
In sommige opzichten is het oudtestamentische boek Prediker niet het meest bemoedigende boek in de Bijbel, omdat het uitspraken doet als “alles is ijdelheid” of “alles is zinloos”. Als je dat beschouwt in het licht van de dingen waar je elke dag naar streeft, die prioriteiten die je in je leven stelt, wat is dan je reactie?
Fritz Klumpp begrijpt dat de schrijver van Prediker concludeert dat veel van wat wij als het belangrijkste in het leven beschouwen geen nut heeft, geen vooruitgang oplevert en geen doel bereikt dat voorbij het graf zal blijven bestaan. Ben je het daarmee eens? Waarom wel of waarom niet? Hoe kunnen we dat veranderen?
De genoemde Bijbelteksten zijn afkomstig uit de Herziene Statenvertaling tenzij anders vermeld.
In de onderstaande Bijbelgedeeltes kun je meer lezen over het onderwerp van deze eMeal.
Prediker 8:15, 12:13-14; Johannes 15:4-5,16; Efeziërs 2:10, 4:12-13; Colossenzen 3:17,23-24
Verzonden door CCA Nederland op zaterdag 8 oktober 2022