MANNA 989 Eerlijk omgaan met je eigen sterfelijkheid
Zo’n anderhalf jaar geleden was ik in het Veteran’s Administration (VA) Hospital, waar militaire veteranen uit mijn regio behandeld worden. Als veteraan van de oorlog in Vietnam was ik daar voor een routinecontrole. Nadat de arts mijn medische rapport had bijgewerkt, vroeg ik of ik daarvan een kopie mocht ontvangen.
Thuis bekeek ik de cijfers die in het rapport stonden weergegeven. Het bleek dat wanneer ik de percentages bij elkaar optelde van mijn verschillende beperkingen, waarvan de meeste gerelateerd zijn aan verwondingen uit die oorlog, het totale percentage op 260 uitkwam! Een volledige handicap dus voor meer dan 2,5 persoon! Twee maanden na mijn ziekenhuisbezoek kreeg ik van de artsen te horen dat ik de ziekte van Parkinson heb, maar bovendien lijd aan de gevolgen van Agent Orange, het gevaarlijke chemische ontbladeringsmiddel waaraan ik in Vietnam ben blootgesteld. De diagnose Parkinson baarde me niet veel zorgen. Ik ken meerdere mensen die daaraan lijden en voor het grootste deel is er goed mee te leven.
Op het Agent Orange-verhaal reageerde ik echter heel anders. Ik heb een van mijn veteranenvrienden eraan zien overlijden, en ik heb drie collega’s die hetzelfde doodvonnis boven het hoofd hangt. Het is een verschrikkelijke manier om te sterven. Een half uur lang wentelde ik mij in zelfmedelijden. Ik moest denken aan een citaat dat wordt toegeschreven aan acteur en filmregisseur Woody Allen: “Ik vind het niet erg om dood te gaan, ik wil er alleen niet bij zijn wanneer het gebeurt.”
Maar vervolgens herinnerde ik mezelf aan de hoop – de vaste verzekering – die ik heb dat er leven na de dood is, alleen door wat Jezus Christus voor mij heeft gedaan: “Want het loon van de zonde is de dood, maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Jezus Christus, onze Heere.” (Romeinen 6:23). In het licht van de eeuwigheid bezien is dit leven niet meer dan een oogwenk.
Hoe zit het met jou? De realiteit is dat we vroeg of laat allemaal zullen overlijden aan het een of het ander. Het menselijke sterftecijfer is honderd procent. Ook al ben je jongvolwassen en sta je nog aan het begin van je carrière, op een dag zal je te maken krijgen met deze realiteit. En als je boven de veertig bent, zijn je lichamelijke capaciteiten waarschijnlijk al over hun hoogtepunt heen. Ik wil niet morbide overkomen, maar de dood is een onontkoombaar feit. We kunnen het dus maar beter accepteren – en ons erop voorbereiden.
Heel veel mensen willen er niet aan denken dat het einde met elke dag naderbij komt. Ze gaan fluitend naar een begrafenis toe en doen alsof ze ergens wel een ontsnappingsclausule zullen vinden. Zo nu en dan vraagt er wel iets om hun aandacht – zoals het op papier zetten van hun laatste wensen, die variëren van wat er moet gebeuren met hun aardse bezit tot hoe ze hun begrafenis of crematie willen hebben.
Maar veel belangrijker nog is deze vraag: leef je VANDAAG met de EEUWIGHEID voor ogen? Als je dood bent, wat blijft er dan van je over? Welke nalatenschap laat je achter? Ben je vastbesloten om, zoals Jezus zijn volgelingen leerde, “heen te gaan en vrucht te dragen, vrucht die zal blijven”? (Johannes 15:16)?
Heb jij de hoop op het eeuwige leven? Hierover zegt de Bijbel dit: “Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven… Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Johannes 1:12, 3:16).
Als je wist dat je nog maar twee jaar op aarde zou hebben, wat zou je dan doen? Als ik wist dat ik nog maar twee jaar zou leven, dan zou ik doorgaan met wat ik op dit moment doe: God dienen en anderen op Hem wijzen. Ben jij verzekerd van een eeuwig leven? En doe jij de investeringen in je leven die zullen blijven tot in de eeuwigheid?
GESPREKSVRAGEN
Wie was voor jou de naaste persoon die is overleden? Hoe was het voor jou om die persoon te verliezen?
Denk je veel na over je eigen dood, in de wetenschap dat die onvermijdelijk en onontkoombaar is? Of denk je er liever niet aan? Welk aspect van de dood geeft je de meeste zorgen? Licht je antwoord toe.
Wat zou je anders doen – als je iets zou kunnen noemen – als je wist dat je nog maar twee jaar te leven had op aarde?
Ben jij verzekerd van het eeuwige leven, dat je lichamelijke dood niet het einde zal zijn? Zo ja, waar ben jij op dit moment mee bezig dat zal resulteren in wat Jezus in Mattheüs 6:20 beschreef als “schatten in de hemel”?
De genoemde Bijbelteksten zijn afkomstig uit de Herziene Statenvertaling tenzij anders vermeld.
In de onderstaande Bijbelgedeeltes kun je meer lezen over het onderwerp van deze eMeal.
Mattheüs 6:19-21, 33-34; Johannes 15:1-8; Romeinen 3:23, 5:8; Efeze 2:8-10; Filippenzen 3:12-14